کد مطلب:71263 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:389

جا داشت بیش از یكصد و بیست هزار نفر حاضر در غدیر، هر یك به سهم خود خطبه ی غدیر را حفظ كنند و متن آن را در اختیار فرزندان و فامیل و دوستان خود قرار دهند.

[صفحه 19]

البته فضای ظلمانی جامعه ی مسلمین پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله- كه گفتن و نوشتن معارف و سنن پیامبر صلی الله علیه و آله سالهای متمادی در آن ممنوع بود- سبب شد كه مردم نتوانند سخنان سرنوشت سازِ پیامبرِ دلسوزشان در آن مقطع حساس را بازگو كنند و در فكر اجرای آن در عینیت جامعه باشند. پیداست كه مطرح كردن غدیر مساوی با برچیدن بساط غاصبینِ خلافت بود، و آنان هرگز اجازه ی چنین كاری را نمی دادند.

اما غدیر، بصورتی در سینه ها جای گرفت كه عده ی زیادی خطابه ی غدیر یا قسمتی از آن را حفظ كردند و برای نسلهای آینده به یادگار گذاشتند، و هیچكس را قدرتِ منع از انتشار چنین خبر مهمی نبود. لذا بین قاطبه ی مسلمین، هیچ حدیثی به اندازه ی «حدیث غدیر» روایت كننده ندارد، و گذشته از تواترِ آن، از نظر رجال و درایت فوق العاده است.

پیامبر صلی الله علیه و آله با توجه به آینده ی بلند مدت دین الهی تا آخرین روز دنیا و دامنه ی وسیع مسلمین در حد جهانی، جانشینان خود تا روز قیامت را در این خطابه ی رسمی به جهانیان معرفی فرمودند.

اگر گروههایی از مسلمین در طول زمانها همچنان در مقابل جانشینان حقیقی پیامبرشان سر تعظیم فرود نیاورده و نمی آورند، ولی جمع عظیم شیعیان در طول تاریخ فقط علی بن ابی طالب و یازده فرزند او را جانشینان پیامبر صلی الله علیه و آله می دانند.

اگر اجتماع آن روزِ مسلمین، خلافتِ بلافصل امیرالمؤمنین علیه السلام را در مرحله ی عمل ندیدند، ولی بسیاری از نسلهای بعدی مسلمانان وصی واقعی پیامبرشان را شناختند كه این بالاترین هدف از «غدیر» بود.

[صفحه 20]

صفحه 19، 20.